Pranay heeft als wens om een tempel te creëren.

Ik ben God niet.

Integratie

Eind vorig jaar schreef ik de blog …stilte… waarin ik deelde dat ik een aantal weken de stilte in zou gaan. Ondertussen ben ik weer terug en ben ik een hele mooie ervaring rijker. En kan ik zeggen dat de stilte niet stil is maar vol, overvol! Vol van vreugde, vol van liefde, vol van zachtheid… maar ook vol van woorden, vol van inzichten. De stilte is heel levendig. In de stilte heb ik allerlei ervaringen opgedaan. Ik had het niet verwacht maar ik heb ook heel veel geschreven. De stilte maakte zoveel in me vrij. In een maand tijd is zo wat een heel boek ontstaan. Niet iets doen is niet niets doen. Nou, dat kan ik wel beamen. Ik heb niet iets gedaan maar toch heel veel werk verzet. Het gebeurde gewoon, spontaan, zonder aanzet van mijn kant.

Mijn missie is om als shravaka

De afgelopen jaren heb ik heel veel Osho opgenomen, gewoon door Osho zelf te kijken, te luisteren en te lezen maar ook door de vele momenten dat Pranay tijdens zijn Pranay Zen expressie gaf aan de hand van de leer van Osho, en, heb ik heel veel Pranay in me opgenomen door deel te nemen aan zijn Pranay Zen. In het kader van éénpuntig gericht zijn, is het van essentieel belang dat we ons richten op -hoe kan het ook anders- één. Toch beschrijf ik hiervoor dat ik én de droom van Osho wil voortzetten én de missie van Pranay wil steunen. Hoe zit dat dan? Nou, dát kan door voorbij de vorm te gaan én mijn eigen vorm te gebruiken.

Naast de droom van Osho die ik wil eren heb ik ook al jaren het verlangen om de missie van Pranay te steunen. En dat ga ik doen -hoe kan het ook anders :)- met behulp van mijn eigen basis: mijn shravaka zijn. Dat ga ik dus doen door ook aan de hand van zijn leer een eigen individuele expressie te geven.

Het is ondertussen jaren geleden dat ik Osho hoorde vragen of we, zodra we de mogelijkheid hebben, alle Meesters waarover hij gesproken heeft levend willen houden door hun woorden te delen en er op te reageren zoals Osho dat zelf ook heeft gedaan. Op die manier blijven ze beschikbaar en kunnen ze hier op aarde mensen die op zoek zijn naar het Goddelijke, die op zoek zijn naar hun eigen natuurlijk zijn, blijven helpen. Dat geldt voor al deze Meesters en ondertussen ook voor Osho zelf. In 1990 verliet hij onze planeet en sindsdien is zijn droom, onze droom, de droom van diegenen die aan hem verbonden zijn en deze willen eren. En dat wil ik. :)

Over een paar uur vertrek ik

Ik zie mezelf nog zitten

Beoefenen

Ik verdiep me met heel veel plezier

Toen we jaren geleden bezig waren met het uitgeven van onze boeken, vroeg ik Pranay of hij niet een introductie wilde schrijven voor zijn boek ‘Gewoon zijn’. Heerlijk geconditioneerd als ik was door de wereld van boeken, zag ik een boek als een item dat begint met een voorwoord, gevolgd door een introductie, gevolg door… Hij zei me dat hij eens zou kijken. Even later kreeg ik een briefje doorgeschoven tijdens onze gezamenlijke stilte meditatie. Erop stond: inleiding:  Hoi… Ik weet dat ik in de lach schoot, zo stil mogelijk natuurlijk want we zaten midden in een stilte meditatie met een groep mensen.

Gewoon zijn, zo zegt Pranay in zijn boek “Gewoon zijn”, is eigenlijk het simpelste wat er is in de wereld maar –zo vervolgt hij gelijk- het is niet iets dat we moeten onderschatten want het is een kunst om onze innerlijke wonden te helen, te ontdekken wie we zijn en in harmonie te zijn met onszelf en de wereld. En dat helen van die innerlijke wonden dat sprong er net tijdens de meditatie uit.