There is great strength
in sharing our weaknesses
as it is only in acknowledging
weaknesses
that we can transform them
into strengths...
Salila
Het kan uitdagend zijn
-zeker in groepsverband-
om onze zwakke kanten
te durven tonen
en om deze vervolgens belicht te zien.
Maar:
alleen bewustzijn bevrijdt.
Alleen het juiste inzicht
kan ons verder helpen.
En om tot dit bewustzijn te komen,
om het juiste inzicht te verkrijgen,
heeft het niet zoveel zin om alleen maar
naar onze sterke kanten te kijken
en deze belicht te willen hebben
omdat we daar al steviger staan.
Natuurlijk kunnen we ook deze kanten
verstevigen en krachtiger maken
en dat is zeker ook van waarde
en de moeite waard.
Maar als het enkel daar bij blijft,
slaan we dus ook-vaak ongemerkt-
een deel van wie we zijn over.
En zonder dat deel
ontbreken er kleuren
in ons geheel.
Zonder dat deel
kunnen we onmogelijk volledig zijn,
kunnen we onmogelijk
gewoon, natuurlijk zijn.
Want daarvoor hebben we
onze totaliteit
nodig.
En daar horen ook
onze minder sterke kanten
en onze zwakke kanten bij.
Zwakke kanten
Deze laatsten,
onze zwakke kanten,
zijn wellicht wel het meest moeilijk
om toe te geven.
Zeker als we geconfronteerd worden
met anderen bij wie onze zwakke kanten
juist een sterke kant zijn,
kan het extra uitdagend zijn
om toch toe te geven,
om te laten zien,
dat wij daar niet sterk in staan.
Want we willen niet onderdoen
voor anderen.
We willen niet klein of zwak overkomen
naast anderen.
We willen niet het gevoel hebben
minder waard te zijn
dan anderen.
Maar als we er over mijmeren
dat zonder stil te staan bij onszelf als geheel:
-bij onze sterke kanten,
bij onze minder sterke kanten
én bij onze zwakke kanten-
we nooit een heel mens kunnen zijn
en nooit werkelijk in harmonie kunnen komen
met diegene die we gewoon van nature zijn
dan kunnen we gemotiveerd raken
om ook onze zwakke kanten te durven bekijken
én kunnen we geïnteresseerd raken
in de belichting van deze kanten
door anderen.
Iedereen heeft zwakke kanten.
Als we er over mijmeren dat we als mens
allemaal gelijk zijn in ons uniek zijn
dan kunnen we ook beseffen
dat onze combinatie van
sterke, minder sterke en zwakke kanten
uniek is voor ons
én dan kunnen we ons ook beseffen
dat anderen die net zo uniek zijn als wij dus
hun eigen sterke, minder sterke én zwakke kanten hebben.
Dat houdt in dat
wij zwak kunnen staan
op de sterke kant van een ander
en dat houdt dus ook in dat
als er een andere kant aan het licht komt
de ander plots zwak kan staan
en wij ineens sterk kunnen zijn.
Zo kan het bijvoorbeeld zo zijn
dat iemand heel goed is in schaatsen
terwijl een ander zijn enkels breekt op het ijs.
Maar dat als diezelfde twee mensen
vervolgens een kennisquiz gaan doen,
diegene die zo goed kan schaatsen
ineens ver achter blijft in kennis t.a.v.
diegene die net nog zijn enkels brak...
Of dat iemand zich heel makkelijk publiekelijk kan uiten
waar een ander ineens heel onzeker is.
Maar dat als het aankomt op het aangaan van een innige relatie
die ander ineens heel zeker is van zichzelf
en eerstgenoemde plots sluit en zich geen raad meer weet...
Wat is dan sterk zijn of zwak zijn
als we het ene moment sterk kunnen zijn
en een ander moment zwak?
Wat is dan een sterk iemand of een zwak iemand
als we allemaal momenten hebben
waarin we sterk staan
en momenten hebben
waarin we ons zwak voelen?
Beïnvloedbaar
Maar ook wat is sterk of zwak zijn
als dat ook elementen zijn
die we kunnen beïnvloeden?
Misschien dat de schaatser uit het voorbeeld
gemotiveerd door degene met veel kennis
wel besluit om zijn kennis uit te gaan breiden
en dat diegene met veel kennis
op schaatsles gaat.
Dan kunnen beiden elkaar een jaar later ontmoeten
en exact hetzelfde scenario herhalen
waarbij er geen enkels meer gebroken hoeven worden
en de kennisquiz plots een stuk spannender is.
Hoewel onze zwakke kanten wellicht nooit
de sterke kanten van anderen zullen evenaren
als daar simpelweg niet ons natuurlijk talent ligt,
kunnen deze kanten dus wel degelijk sterker worden.
En in het scenario dat de ander zijn talent niet optimaal benut,
kan het zelfs zo zijn dat we door ons aan te sterken
toch de ander in kracht kunnen evenaren
of zelfs aan de ander voorbij kunnen gaan.
Waarachtig zijn
Naast talent speelt ook waarachtigheid een rol.
Als de ander op bluf speelt,
niet volledig waarachtig is in zijn sterke kanten,
dan kan het ook eenvoudiger worden
om de ander te evenaren of voorbij te gaan
als we zelf ons fundament wel waarachtig laten zijn.
Waarachtig is ook
dat het niet primair draait
om de ander wel/niet kunnen evenaren
of de ander voorbij kunnen gaan,
maar dat het primair draait om het ontdekken
van ons eigen natuurlijk zijn,
van onszelf als een eigen, uniek
en kleurrijk geheel.
Van plek veranderen
Als we in het proces van bewustwording
over wie we van nature zijn
steeds diepere inzichten opdoen,
kan het spontaan gebeuren dat de plek verandert
die we ten opzichte van anderen innemen.
Hoe meer we onze zwakke kanten onder ogen durven komen,
hoe meer deze in kracht kunnen toenemen
en hoe steviger we logischerwijs komen te staan.
Hoe meer we dus in het reine komen
met wie we zijn
en hoe meer we durven werken
met onze zwakke kanten,
hoe meer we dus ook spontaan
kunnen gaan opvallen
naast anderen
die hier niet mee aan de slag gaan.
Dan kan het snel lijken
alsof we anderen voorbij gaan
en daarmee beter zijn dan anderen.
Maar als anderen
net als wij ook
aan deze punten werken
dan kunnen zij net als wij
sterker worden
en krachtiger komen te staan.
En dan blijft het gewoon zo
dat vanuit de unieke kleurencombinatie
die we allemaal van nature hebben meegekregen
de een sterker is in het één
en een ander sterker is in het ander.
Eén kant belichten
Gezien we allemaal punten hebben
waarop we sterker zijn dan anderen
en allemaal punten hebben
waarop anderen sterker zijn dan wij,
kunnen we dus vanuit het totaal bekeken
nooit zeggen dat de een beter is dan de ander
of de ander beter is dan de een.
Dat kunnen we alleen maar zeggen
als we één aspect, één bepaalde kant, belichten.
Als we ons werkelijk beseffen
dat vanuit het totaal bekeken
niemand beter is dan een ander
en dus ook niemand onderdoet voor een ander
dan kunnen we ook een aspect van iemand belichten
en deze vrijelijk als sterk betitelen
omdat we daarmee niet zeggen dat diegene beter is
maar enkel dat dit een sterke kant is van diegene
waar een ieder die daar zwakker in staat
van kan leren en op aan kan sterken.
Vanuit de achtergrond
dat we allemaal dezelfde waarde hebben
kunnen we dus ook één enkel aspect belichten
en dat als sterk of zwak betitelen
bij onszelf en bij anderen
zonder dat we daarmee
'onderdoen voor anderen',
'klein & zwak overkomen naast anderen'
of 'het gevoel hoeven hebben
minder waard te zijn dan anderen'.
Voedingsbron
Vanuit de achtergrond
dat we allemaal dezelfde waarde hebben,
kunnen we dus ook een sterk aspect
van onszelf of van anderen belichten
zodat dit sterke aspect
een voedingsbron kan zijn
voor een ieder die daar zwakker op staat.
Zo kunnen we elkaar dus helpen
op basis van onze sterke kanten.
Zo kunnen onze sterke kanten
dus niet alleen voor ons
maar ook voor anderen
van waarde zijn.
Zwakke kanten vrij benoemen
Vanuit de achtergrond
dat we allemaal dezelfde waarde hebben,
kunnen we ook onze zwakke kanten
vrijelijk gaan benoemen
omdat we hiermee niet zeggen of toegeven
dat we minder zijn
maar omdat we door deze kanten te benoemen,
kunnen gaan inzien
hoe we deze kanten kunnen omarmen
en sterker kunnen maken.
Onszelf als geheel zien
Sowieso is het naar onszelf kunnen kijken
als een totaal plaatje
waarbij alle kanten er mogen zijn
omdat ze eenvoudigweg deel uitmaken
van wie we nu zijn
al heel bevrijdend.
Nog zonder het aansterken of krachtiger maken
van onze zwakke kanten
kan het verlichtend werken om onszelf
als geheel te gaan zien.
Omdat, zodra we dit werkelijk kunnen,
we geen enkel deel van onszelf
meer hoeven te verbergen,
we geen enkel deel van onszelf
meer hoeven te verdedigen,
we geen enkel deel van onszelf
meer hoeven te ontkennen
en dat haalt direct al een hoop druk van ons af.
Door onszelf als geheel te zien,
als een optelsom van sterke, minder sterke en zwakke kanten
die we als mens allemaal bezitten,
kunnen we onszelf ook als geheel gaan accepteren.
Door onszelf totaal te gaan accepteren,
kunnen we ook spontaan van onszelf
als geheel gaan houden.
Door onszelf totaal te accepteren,
komen we dus af van kanten in onszelf
die we door onwetendheid zijn gaan haten
en waar we door onbewustzijn
vanaf hebben willen komen.
Door in te gaan zien dat we als mens
allemaal een optelsom zijn
van sterke, minder sterke en zwakke kanten
kunnen we ook gaan begrijpen
dat we niet van onze zwakke kanten
verlost hoeven te worden
maar dat deze al die tijd al gewoon deel uitmaken
van ons mens zijn.
Zelfs zonder onze zwakke kanten aan te sterken,
kunnen we ons dus al sterker gaan voelen
als we kunnen accepteren
dat ook deze kanten een onderdeel zijn
van het totaalplaatje waaruit we bestaan.
Sterker nog:
dat deze kanten een essentieel onderdeel zijn
van ons totaalplaatje,
een onderdeel waar we niet zonder kunnen
omdat we anders nooit meer
volledig kunnen zijn.
Als dat werkelijk binnen komt,
willen we nooit meer van iets in ons af.
Als dat werkelijk binnen komt,
raken we juist nieuwgierig
naar onszelf als geheel
en willen we niet alleen onze sterke kanten
maar ook onze minder sterke en zwakke kanten leren kennen
omdat we door al deze kanten te ontdekken
spontaan kunnen gaan zien
wie we als geheel zijn.
Houden van onszelf als geheel
Als we binnen laten komen
dat we allemaal als mens een optelsom zijn
van sterke, minder sterke en zwakke kanten
dan kunnen we niet alleen het bestaan
van onze zwakke kanten accepteren
maar hoeven deze ook niet langer
een obstakel te vormen
in het houden van onszelf.
Omdat we, als deze optelsom binnen komt,
ons dieper kunnen realiseren
dat we onmogelijk uit alleen maar
sterke kanten kunnen bestaan
en het dus belachelijk is om te wachten
met van onszelf houden
tot we alleen nog maar sterke kanten hebben.
Van onszelf houden
kan dus onmogelijk gelijk zijn aan
enkel sterk zijn.
Van onszelf houden
is alleen maar mogelijk op basis van
sterk, minder sterk en zwak zijn
omdat we daar nu eenmaal als mens uit bestaan.
Perfect willen zijn,
enkel sterk willen zijn,
maakt het dus per definitie onmogelijk
om werkelijk van onszelf te houden.
Perfect imperfect zijn
perfect zijn door de optelsom van alle kanten die er zijn
-de sterke, minder sterke en zwakke-
en deze gewoon accepteren
geeft een basis waarop we
spontaan van onszelf kunnen houden.
Het is een spelletje
Op die achtergrond,
dat we onszelf kunnen accepteren
en van onszelf kunnen houden,
kunnen we het werken aan onze zwakke kanten
ook als een spelletje gaan zien en ervaren.
Een spelletje dat niet als doel heeft
om als geheel uit alleen maar
sterke kanten te kunnen bestaan
maar dat als doel heeft om
steviger te komen te staan
en onze mogelijkheden te vergroten.
Hoe meer mogelijkheden we hebben,
hoe kleurrijker het spel van het leven kan worden.
Hoe meer mogelijkheden we hebben,
hoe sterker onze innerlijke rijkdom
in het uiterlijk tot bloei kan komen.
Hoe meer mogelijkheden we hebben,
hoe meer we dan ook onze innerlijke vreugde
in het uiterlijk kunnen delen.
En dus ook:
hoe meer mogelijkheden we hebben,
hoe meer we in staat zijn om
een voedingsbron te zijn voor anderen
waardoor we niet alleen zelf
steeds optimaler kunnen genieten van onze opbloei
maar deze bloei ook de opbloei van anderen
spontaan kan versnellen en versterken.
Zwakke kanten aansterken
Hoewel het al verlichtend kan werken
om onszelf als geheel te accepteren
nog zonder dat we iets met onze zwakke kanten hebben gedaan,
is het ook zo dat als we werkelijk tot bloei willen komen
we de kanten in onszelf die deze opbloei tegen gaan,
zullen moeten aanpakken.
Doen we dat niet
dan blijft een werkelijk tot bloei komen
logischerwijs uit.
Door deze kanten te gaan bekijken,
deze kanten te leren kennen,
deze kanten te durven benoemen,
kunnen deze worden belicht
en kunnen we deze met dank aan een juist inzicht
spontaan zien veranderen van obstakels
in kanten die meewerken aan
onze bloei.
Door deze kanten te delen, te erkennen,
kunnen we dus veel winnen,
enerzijds voor onszelf
anderzijds ook voor anderen.
Er zit dan ook een geweldige kracht
in het laten zien van onze zwakke kanten
omdat deze door belicht te worden spontaan
kunnen veranderen in sterkere kanten.
Er zit dan ook een geweldige kracht
in het durven kijken naar anderen
wiens sterke kant onze zwakke kant is
omdat we op die manier,
door het opnemen van hun sterke kant,
spontaan onze zwakke kant kunnen aansterken.
Op eigen unieke wijze
Niet dat we daarmee moeten worden zoals anderen
of dat we deze kracht op dezelfde manier moeten benutten:
door het opnemen van de kracht van anderen
kunnen we spontaan gaan ontdekken
wat deze kracht in ons vrijmaakt
en kunnen we deze vervolgens
op onze eigen unieke wijze
expressie gaan geven
gewoon
in lijn met wie wij van nature zijn
en hoe we van nature willen leven.
Delen..
Ik vermelde het aan het begin al even:
het kan best spannend zijn
om onze zwakke kanten te delen
zeker in groepsverband.
Hoewel we uiteindelijk overal en
onder alle omstandigheden
onze zwakke kanten kunnen aansterken
door deze te delen,
is het wel aan te raden
een beetje kritisch te zijn
waar en met wie
we dit ook daadwerkelijk doen.
Niet iedereen ziet het delen van zwakke kanten
als een kracht,
niet iedereen is zich volledig bewust van
de optelsom waar we als mens uit bestaan:
sterke, minder sterke én zwakke kanten
en zolang we hierin zelf ook nog enkel
simpele beoefenaars zijn,
kan het ons nog eenvoudig gebeuren
dat de reacties van anderen
ons niet positief gezind zijn
en we zelf nog niet bij machten zijn
om uit deze reacties toch
een opbouwend aspect te destilleren.
Zonder onze zwakke kanten te ontkennen,
kunnen we dan ook over het algemeen genomen
beter niet over onze zwakke kanten spreken
in het sociale verkeer.
Wanneer we onze zwakke kanten
slechts oppervlakkig delen,
kunnen we dit met meerdere mensen doen.
Als we echter meer de diepte in willen
en werkelijk aan deze kanten willen werken
dan kunnen we dit beter met een enkeling doen,
met iemand met wie we een band hebben opgebouwd
en die we vertrouwen.
Evenwicht
We hoeven ook niet continu bezig te zijn
met onze zwakke kanten
als we deze willen aansterken
of van obstakel in hulpmiddel
willen veranderen.
Anders raken we wederom onszelf als geheel uit het oog:
onze sterke en minder sterke kanten
verdwijnen dan teveel naar de achtergrond.
Een juist evenwicht bewaren
tussen alle kanten -sterke, minder sterke en zwakke-
waar we als mens uit bestaan
zodat geen van deze kanten de overhand kan nemen
ten koste van de andere kanten
is dan ook een kunst
die heel erg de moeite van het ontdekken
en onder de knie krijgen
waard is.
:)
Hoe meer we onszelf als geheel kunnen accepteren,
hoe eenvoudiger dit spontaan wordt.
♥