Toen we jaren geleden bezig waren met het uitgeven van onze boeken, vroeg ik Pranay of hij niet een introductie wilde schrijven voor zijn boek ‘Gewoon zijn’. Heerlijk geconditioneerd als ik was door de wereld van boeken, zag ik een boek als een item dat begint met een voorwoord, gevolgd door een introductie, gevolg door… Hij zei me dat hij eens zou kijken. Even later kreeg ik een briefje doorgeschoven tijdens onze gezamenlijke stilte meditatie. Erop stond: inleiding:  Hoi… Ik weet dat ik in de lach schoot, zo stil mogelijk natuurlijk want we zaten midden in een stilte meditatie met een groep mensen.

Gewoon zijn, zo zegt Pranay in zijn boek “Gewoon zijn”, is eigenlijk het simpelste wat er is in de wereld maar –zo vervolgt hij gelijk- het is niet iets dat we moeten onderschatten want het is een kunst om onze innerlijke wonden te helen, te ontdekken wie we zijn en in harmonie te zijn met onszelf en de wereld. En dat helen van die innerlijke wonden dat sprong er net tijdens de meditatie uit.