Ik: Ik kwam M. nog tegen op weg naar boven!
Pieter: Oh ok! :)
Ik: Ja, heb jij haar nog gezien?
Pieter: Jazeker, in de gang.
Ik: Mmm alleen gezien?
Pieter: Nou het kost me altijd minstens 10 minuten...
Ik: Oh ja, vertel? :)
Pieter: Dat weet je best! :)
Ik: Heeft ze je weer kushandjes toegeworpen?
Pieter: Ja maar niet alleen dat, ze zoent me ook altijd op mijn wang.
Ik: Oi wat een straf... hihi
Pieter: Ja lach maar!
Ik: Dat is toch ook leuk? Je krijgt dus nog gewoon aandacht van vrouwen!
Pieter kijkt me schuin aan...
Ik: Ja ze is niet de enige die jou aandacht geeft, geef maar toe!
Pieter: Nou... er zijn er wel weer een paar verdwaald langs geweest ja.
Ik: Aha!
Pieter: Maar die zijn dan gewoon hun kamer kwijt!
Ik: Ik weet het maar toch... ze blijven wel altijd even bij je... :)
Pieter: Ja, dat is waar en dan moet ik de zorg weer bellen. Laatst was er één en die ging gewoon in mijn bed liggen!
Ik: Nou ja! Met jou erbij?
Pieter: :) Nee, ik zat nog in mijn stoel. :)
Ik: Oh gelukkig, ik dacht al... ;) En toen?
Pieter: Toen kwam de zorg maar die zag het niet!
Ik: Hè? Heb je het niet gezegd dan?
Pieter: Het ging te snel en ik kwam er niet uit en toen waren ze al weer weg...
Ik: En toen?
Pieter: Toen heb ik maar gewacht en na een kwartiertje stond ze op en ging ze weer weg...
Ik: Ok, nou ja dat is dan toch goed gekomen?
Pieter: Ja dat wel.
Ik: Ach een beetje aandacht van al die vrouwen kan geen kwaad toch?
Pieter: Geen kwaad? Wat moet ik nou met die oude zooi? Met dat oude spul?
Ik: :)
Pieter: :)
Wat Pieter zich even niet realiseert,
is dat hij de 90 ook al is gepasseerd.
:)
Vandaag voelt hij zich veel jonger dan zijn realiteit,
zonder spiegel is hij zijn werkelijke leeftijd even kwijt.
We hebben allemaal weleens iets in ons innerlijk ervaren
dat zich exact hetzelfde voelt
als toen we hier nog niet zo lang waren.
"Van binnen voel ik me nog niet zo oud"
is een bekende uitspraak
die we vanzelf kunnen gaan hanteren
zodra we een bepaalde leeftijd passeren...
Hoe komt het dat we dit kunnen ervaren?
Door het onveranderlijke in ons dat we ongemerkt ontwaren!
Het onveranderlijke in ons kent geen leeftijd.
In het onveranderlijke raken we dus ook gemakkelijk
onze werkelijke leeftijd kwijt.
Wanneer we ongemerkt in het onveranderlijke verkeren,
kunnen we onze uiterlijke realiteit ongemerkt passeren
en zoals Pieter weet te demonstreren
onszelf weer als jong en aantrekkelijk presenteren!
En wat zo'n jonge God
nou met al die oude vrouwen mot?
;)