Geïnspireerd door:
Pranay Zen
Lao Tse: Tao Te Ching
De dood is de poort
waardoorheen je het wezenlijke
-het Goddelijke, het Natuurlijke-
aanboort.
Sterven terwijl we leven,
is onszelf dan ook het mooiste cadeau geven:
alles vanuit het wezenlijke kunnen beleven.
In plaats van hier na,
hier nu,
van het Goddelijke genieten
door het in een natuurlijk zijn te gieten.
Sterven doen we alleen,
de poort biedt slechts ruimte voor één.
Maar in die Ene zit het geheel verborgen
dat voor alles onderweg blijft zorgen.
Het geheel is alles en iedereen,
zijn we dan wel werkelijk alleen?
Het ‘zwarte gat’ van de dood en het alleen zijn passeren,
is in het allermooiste, voorbij de eeuwigheid, kunnen verkeren.
Het zwarte gat ontdoet ons van onze persoon
en laat ons zijn:
gewoon.
♥