Geïnspireerd door:
Pranay Zen
Lao Tse: Tao Te Ching (58)
Hoe sterker we in het middelpunt verkeren,
hoe beter we kunnen observeren
dat gelukkige en slechte tijden
vanuit een zelfde achtergrond functioneren.
Slechte tijden kunnen ons eenvoudiger assisteren
om sterker naar dit middelpunt te keren.
In gelukkige tijden zijn er maar weinigen
die naar binnen willen keren
waardoor zeer weinigen dan dit middelpunt realiseren.
Vanuit het middelpunt functioneren,
is kunnen observeren
dat beiden, gelukkige en slechte tijden,
er voor kunnen zorgen dat we een innerlijke extase realiseren.
Want om een innerlijke extase te genereren,
moeten we in de dualiteit verkeren.
Gelukkige en slechte tijden zijn beiden onderdeel van de dualiteit.
Met behulp van beiden wordt innerlijke extase dan ook een realiteit.
Het leven willen eren,
is dan ook de dualiteit respecteren.
Het is niet zo of zo
maar zo én zo.
Dat maakt het leven
ho, ho, ho!
:)