Enige tijd geleden heeft een tafelgenootje van Pieter een zelf geschreven boek uitgebracht...
Ik: Als jij een boek zou schrijven, zou je dat dan uitgeven onder je eigen naam of onder een pseudoniem?
Pieter (heel stellig): Onder mijn eigen naam natuurlijk!
Ik: Heeft het je nooit leuk geleken om een pseudoniem te hebben? Ook niet als kind?
Pieter: Nee.
Ik: Gewoon Pieter dus?
Pieter: Ja. Gewoon Pieter.
Gewoon Pieter.
Hij staat met trots voor zijn eigen werk en leven
en durft daar ongegeneerd & onverbloemd expressie aan te geven.
De moed hebben om voor & achter onszelf te staan
-ook als we ons natuurlijk zijn nog niet helemaal kennen
en daardoor dus nog geregeld onhandigheden begaan-
betekent dat we onszelf erkennen
en dat we onszelf vol trots expressie kunnen geven
gewoon zoals we nu zijn en leven.
Door ons te verdiepen in ons eigen natuurlijk zijn
volgt onze expressie vanzelf steeds sterker onze eigen natuurlijke lijn.
Zo wordt Gewoon Pieter op een dag spontaan
gelijk aan het Gewoon Zijn van het bestaan.
Gewoon zijn zoals we van nature zijn
maakt het leven eenvoudig.
Dát maakt het leven fijn.
Onze eigen naam zetten op het boek van ons leven
kan ons een volledige & kleurrijke opbloei geven.
:)