De zon die begint op te komen uit het meer.
De natuur die langzaam ontwaakt.
In bomen openen bloemen hun blaadjes steeds meer.
Een zingend vogeltje dat de stilte intenser maakt.
In de liefdevolle energie van het bestaan verkeren,
met een Meester als liefdevolle representatie,
zijn woorden absorberen
vanuit een staat van ontspanning en totale acceptatie.
In een liefdevolle stilte, totaal transparant, met de Meester relateren
door liefde met contempleren te combineren.
In alleen zijn samen verkeren,
een warme innigheid en intimiteit creëren.
Vol liefde en vertrouwen, in een groeiende overgave,
de liefdevolle energie binnen laten komen die bevrijdt.
Ontvankelijk, zacht, nederig, de vrouwelijke gave,
stromen waar die natuurlijke liefde heen leidt.
Energie die van onderaf gaat stromen,
het hart dat spontaan respondeert.
Subtiele tintelingen die in het fysieke vrijkomen,
een liefdevolle gloed die naar buiten expandeert.
Speels en vrij in het bestaan verkeren,
woorden die de innerlijke liefde communiceren,
de IK die het hart profileert
en in alles het Goddelijke eert.
Eén worden met het bestaan,
genieten van de stilte en schoonheid van de natuur.
De natuurlijke weg gaan,
onschuldig, teder, puur.